با توجه به این که در اکثر حریقها و حوادثی که آتشنشـانان و نجـاتگران بـه منظـور اطفـا حریق و یا نجات، وارد عملیات میگردند، احتمال برخـورد بـا مصـدوم نیـز وجـود دارد . در چنین مواردی اگر مصدوم به روش نامناسب از محل حریق و حادثه به خارج از محل انتقال یابد، احتمال تشدید جراحات و صدمات در زمان حمل وجود خواهد داشت . لذا جهت حمل صحیح مصدوم توسط حداقل نیرو، سعی گردیده است تا در این فصل، چنـد روش عملـی و کاربردی که توسط آتشنشانان قابل اجرا میباشد، ارائه گردد.
حمل مصدوم عبارت است از انتقال فرد آسیب دیده به طریقه صحیح از محل حادثه بـه نقطه ای امن و یا مراکز درمانی که طی این حمل صدمه کمتری به مصـدوم وارد شـده و از تشدید و احتمال صدمات بعدی جلوگیری گردد.
در حمل مصدوم همواره باید سه نکته زیر را مد نظر قرار داد :
الف) وضعیت مصدوم
ب) وزن و جثه مصدوم
ج) مسافتی که تا مراکز درمانی باید طی شود.
البته در فن حمل مصدوم و طرق مختلف جهت انتقال وی از محل حادثه به منطقه امن و در میان اشیایی که او را احاطه کردهاند، در صـورت امکـان مـیتـوان از برانکـارد موجـود استفاده نمود.
به جز در مواقعی که در آن حادثه، جان نجاتگر و یا مصدوم در معـرض خطـر مـیباشـد حرکت مصدوم بایستی با نظم و ترتیب خاص و از روی نقشه و با کمال حوصله انجام گیـرد تا باعث بروز خسارات بیشتر بدنی و تشدید ضایعات موجود نگردد.

نکته مهم حمل، تغییر مکان مصدوم از کف اتاق یا روی زمین به برانکارد اسـت. بـرای ایـن منظور حداقل نفرات لازم برای حرکت دادن مصدوم دو نفر میباشد، به گونه ای که برانکـارد و یا وسیله دیگر حامل مجروح را در فاصله ای هرچه نزدیکتر به بیمار قرار داده تا حرکت با حداقل فاصله و کمترین ارتفاع بر روی برانکارد صورت گیرد . حداکثر ۲۰ سانتیمتر از زمین کافی است تا برانکارد به زیر مصدوم لغزانده شود.

عنوان : اصول و مبانی عملیات امداد و نجات
مولف : فرامرز فرج