صنف کارخانه ها و بافندگان کارگاه های نساجی

از ابتدای تاریخ نیاز اولیه بشر پس از خوراک پوشاک بوده است و انسان های نخستین برای حفظ بدن خود از شرایط محیطی، همواره به فکر پوشش بدن خود بوده اند. این پوشش با گذشت زمان و پیشرفت علم روز به روز تغییر کرده و با آمدن تکنولوژی های جدید و نو تقاضای آن افزون گشته است و امروز بحث پوشاک نه فقط جنبه پوشش بلکه دارای جنبه اقتصادی و سیاسی نیز می باشد. امروزه بسیاری از کشورها با تولید محصولات متفاوت نساجی سعی در ایجاد درآمد برای خود، دوست دارند در جایگاه مناسبی در جامعه بین المللی قرار گیرند صنعت نساجی بدلیل سهم بالای اشتغال و همچنین سود آوری بسیار بالا نسبت به سرمایه گذاری انجام شده مورد توجه قرار گرفته است در همین راستا صنعت نساجی و بافندگی در ایران بدلیل سابقه پربار و درخشان جزء مهمترین تولیدکنندگان محسوب می شود.

در حال حاضر کشورمان مملو از کارگاههای کوچک و بزرگ نساجی و بافندگی است که در رسته های مختلف شغلی از جمله تولید انواع پارچه ها خصوصا پارچه های هادی، منسوجات پزشکی، رنگرزی و چاپ، ریسندگی، تولید انواع پوشاک با فن آوری نانو و امثالهم مشغول به فعالیت می باشند که تمامی این منسوجات قابل اشتعال و بعضا سریع الاشتعال می باشند. متأسفانه هر چند همه از ایمنی بعنوان یکی از اصول بسیار مهم یاد می کنند ولی پروژه های ایمن سازی به ندرت جائی در خور و مناسب را در فهرست اولویت های اینگونه مراکز به خود اختصاص داده است.

هنگامی که کارخانه ها و کارگاه ها به ایمنی در مقابل آتش سوزی می اندیشند معمولا تصمیم به پیروی از نشانه های مقابله با آتش و تنظیمات و کنترل آن به روش های معمولی می گیرند اما زمانی که این روش ها به درستی بکار گرفته شود و استفاده از آنها بطور قانونی اجبار می شود. ضریب ایمنی در برابر آتش سوزی در اینگونه مراکز بطور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد و تفاوت بین افت اندک سود مالی و ضرر ناشی از بروز فاجعه ای عظیم، خواه ناخواه کارخانه را به سوی به کارگیری دانش ایمنی در مقابل آتش سوزی و استفاده از آن در طراحی سالن ها، انبارها، نصب تجهیزات ایمنی مناسب و فعالیت های دیگر سوق می دهد. از سوی دیگر از زمانی که فرآورده های نفتی و مواد شیمیایی وارد صنعت نساجی شده و پارچه های نایلون و مانند آن رواج پیدا کرد. خطر آتش سوزی انسان تشدید یافت زیرا این مواد وقتی آ می گیرند، ذوب شده و به پوست بدن می چسبد و بیرون آوردن لباس مصدوم میسر نیست زیرا مواد مذاب با پوست جدا شده و صدمه، شدت پیدا می کند و اگر این موارد روی بدن باقی بماند تا وقتی حرارت دارند به شدت به عمق سوختگی می افزاید. (یکی از عواملی که باعث کشته شدن تعداد بالای شاغلین در اینگونه مراکز نسبت به مراکز دیگر در هنگام آتش سوزی است می باشد.