حملهای انفرادی مصدوم

روشهای زیر راههایی جهت حمل یک مصدوم است. درحالی که خطری جدی جان مجروح و یا نجات دهنده را تهدید مینماید و احتمال رسیدن کمک نیز وجود نداشته باشـد، بسـیار مناسب است . مثلاً هنگامیکه مصدوم در حریقی گیر کرده و به حال بیهوشی افتاده باشـد، دود محل را پر کرده و احتمال خطر خفگی نیز وجود داشته باشد، لازم است مجـروح را بـه سرعت از محل خطر دور نمود؛ ولی اگر آنقدر وقت و فرصت باقی است تا نیروهـای کمکـی فرا رسند، نبایستی از این روشها استفاده نمود.

شکل زیر نمایانگر حمل به روش پشت زین میباشـد کـه در آن مصـدوم در پشـت نجاتگر به حال تاب خوردن قرار میگیـرد و قسـمت پشـت لگـن حمـل کننـده، وزن بـدن مصدوم را تحمل مینماید. 

روش بعدی که در شکل ۲ نمایش داده شده است مجروح بـه حالـت آویـزان در پشت نجاتگر قرار میگیرد، به صورتی که دستهای او روی شانه حملکننده قرار گیرد و یا میتوان مانند شکل شماره ۳  مصدوم را در بغل گرفت و حرکت کرد. 

روش بعدی با کشیدن و لغزاندن مصدوم روی زمین صورت میگیرد . به این ترتیب که یا مصدوم را روی یک پتو قرار داده، میپیچیم و سـپس بـا گـرفتن قسـمتی از پتـو او را روی زمین میکشیم و یا با گرفتن لباسهایش او را از ساختمان خارج مینمـاییم . بـه ایـن روش حمل مصدوم، روش گهوارهای گویند . دراینجا سر مصدوم در بین بازوان نجات دهنده پنهان و محافظت گشته و دستهای نجاتگر در زیر شانههای مصدوم طوری قرار میگیرد که کـف دست رو به بالا باشد . چنانچه لازم است مصدوم پلههای ساختمان را طی کند، نجـاتگر او را به این ترتیب به پایین میلغزاند که سر وی به طرف پـایین قـرار گیـرد و بایـد او را هرچـه نزدیکتر به سطح زمین و پلهها حرکت دهد .

عنوان : اصول و مبانی عملیات امداد و نجات
مولف : فرامرز فرج